วาคีน ฟีนิกซ์ และ วู้ดดี นอร์แมน พาค้นหาความหมายของการมีชีวิต ใน C’mon C’mon

“C’mon C’mon (คัมมอน คัมมอน) ลุงครับ “รัก” คืออะไร ?” ภาพยนตร์เรื่องยาวลำดับที่ 3 ของ ไมค์ มิลล์ส ผู้กำกับ Beginners และ 20th Century Women เล่าเรื่องที่ได้แรงบันดาลใจมาจากพ่อและแม่ของเขา ส่วน C’mon C’mon มาจากการที่เขาได้กลายเป็นพ่อคน

C’mon C’mon ถ่ายทอดเรื่องราวของ จอห์นนี่ (วาคีน ฟีนิกซ์) นักข่าววิทยุบ้างานที่กำลังทำโปรเจกต์ออกเดินทางสัมภาษณ์คนหนุ่มสาวไปทั่วประเทศ เกี่ยวกับ “ความหวัง” และ “วันพรุ่งนี้ ” อยู่ เขาได้รับการติดต่อจากน้องสาว (แกบี ฮอฟฟ์แมน) ผู้ไม่ได้ติดต่อกันมานานหลายปี เธอต้องการให้เขาดูแล เจสซี่ (วู้ดดี้ นอร์แมน) หลานชายวัย 8 ขวบ จอห์นนี่ จึงพา เจสซี่ ร่วมออกเดินทางไปทั่วประเทศกับเขา การค้นหาความหมายของคำว่า “รัก” บนโลกเหงาๆ ใบนี้ระหว่างคู่หูต่างวัย จึงเริ่มต้นขึ้น

มีช่วงหนึ่งที่ ไมค์ มิลล์ส เขียนบทไม่ออก ลูกชายวัย 7 ขวบของเขาก็บอกว่า “ตลกเข้าไว้ ถ้าทำได้” ประโยคนี้ได้มาอยู่ในหนัง C’mon C’mon และทำให้เขาเขียนบทหนังจนเสร็จ

ไมค์ มิลล์ส ถ่าย C’mon C’mon แบบเรียงตามบท และเปิดรับความเปลี่ยนแปลงในทุกวันที่ถ่ายโดยไม่อิงตามบทนัก เขาได้วิธีการทำงานแบบนี้มาจากนักแสดงตลกในยุคหนังเงียบ บัสเตอร์ คีตัน ซึ่งมักไม่คิดบทล่วงหน้า แต่จะคิดแบบวันต่อวันโดยคิดเรื่องต่อจากฉากที่ถ่ายไปเมื่อวาน

วู้ดดี นอร์แมน นักแสดงเด็กที่มารับบท เจสซี เป็นคนอังกฤษ ฉะนั้นตลอดทั้งเรื่องเขาต้องดัดสำเนียงพูดเป็นอเมริกัน ซึ่งสร้างความตกตะลึงให้ทีมงานทุกคนเมื่อเขาเข้าฉาก โดย ไมค์ เล่าว่า วู้ดดี นอร์แมน เป็นเด็กที่มีวุฒิภาวะเกินวัยมาก แถมยังเป็นเด็กที่ฉลาด รอบรู้ เข้าอกเข้าใจอะไรง่าย ซึ่งนับว่าเขาโชคดีมากที่ได้เด็กคนนี้มารับบทนำ ด้านทั้ง วาคีน ฟีนิกซ์ และ แกบี ฮอฟฟ์แมน ผู้รับบทแม่ เองต่างเคยเป็นนักแสดงเด็กมาก่อน โดย วาคีน เล่นหนังมาตั้งแต่อายุ 8 ขวบ (สมัยยังใช้ชื่อว่า ลีฟ ฟีนิกซ์) ส่วน แกบี เป็นนักแสดงเด็กที่หลายคนจดจำใน Uncle Buck และ Sleepless in Seattle เพราะฉะนั้นทั้งคู่จึงรู้ดีว่าควรรับมือกับนักแสดงเด็กอย่างไรให้งานราบรื่น